Łętownia leży na obszarze Beskidu Makowskiego (Średniego), w dolinie rzeki Łętówki, która po połączeniu z Bogdanówką tworzy Krzczonówkę, lewy dopływ Raby. Łętownia została założona przez króla Kazimierza Wielkiego na mocy przywileju wydanego w Żarnowcu dnia 27 sierpnia 1365 roku. Powstała jako osada o nazwie Lanthownya, Lanthowola przy ważnym szlaku handlowym zwanym „Drogą Polską", biegnącym z Krakowa przez Myślenice, Pcim i dalej przez Jordanów, Wysoką, Spytkowice i Przełęcz Spytkowicką na Węgry. Prawdopodobnie szlakiem tym szły wojska tatarskie podczas pierwszego najazdu na Polskę w 1241 roku. Przez długi czas okoliczne tereny były słabo zaludnione, a osadnictwo rozwijało się powoli ze względu na nieurodzajną ziemię i królującą tu puszczę.

Przez dłuższy czas Łętownia należała do rodu Jordanów z Zakliczyna. W 1576 roku wdowa po Spytku Jordanie - Anna, poślubiła Kaspra Zebrzydowskiego. Wtedy to wieś wraz z dobrami Jordanów przeszła w ręce Zebrzydowskich. W 1. połowie XVIII wieku właścicielami Łętowni byli Przerębscy, Jerliczowie, a następnie Sierakowscy. Pod koniec XVIII wieku należała ona do Lisickich, a w XIX stuleciu wielokrotnie zmieniała właścicieli.

Łętownię zamieszkują Kliszczacy - ciekawa, przejściowa grupa etnograficzna pomiędzy Góralami a Lachami (Krakowiakami Zachodnimi). Jeszcze na początku XX wieku zasiedlony przez nią obszar zawierał się pomiędzy górną Rabą a górną Skawą w trójkącie wyznaczonym przez Rabkę - Suchą Beskidzką - Myślenice.

źródło: http://letownia.katolicki.eu/index.php/historia.html

W okolicy Łętowni jest mnóstwo tras rowerowych i pieszych, pozwalających cieszyć się niesamowitymi widokami.